DD-Bölüm 39- Çocuk (3)
//Yn: Bu bölümde bana bağış yapmaya çalışan ama aksilikler sonucu yapamamış arkadaşıma canı gönülden sevgilerim yolluyorum. Canın saolsun hocam
Gözlerini ayırdığı yere tekrar diktiğinde çocuk ve bir kişinin kaybolduğunu gördü. Yerde ölü olarak yatan iki kişi vardı...
Bir kişi ise elini tutuyordu. Yerde sürekli debelenerek acısını belli ediyordu...
Çocuğu gözünün önünden kaybetmenin acısını yaşıyordu. Acaba iyi miydi ki?
Ayak izlerini takip etti...
Ayak izlerini takip ederken kesik kolunu tutan adamın yanından geçti...
Çok kısa süreliğine kendisini gösterdi...
Suratında ise kan arzusu ile dolu bir gülümseme yerleştirdi..
Kıvırcık saçlara sahipti, patates e benzer bir burnu vardı...
Çalışmayan midesinden bir tiksinme geldi geçti...
Yoluna devam ederken eline rastlamıştı. Topuğu ile iki kez vurması ile bütün kemiklerini kırmıştı...
Adamın gözlerinden yaşlar akıyordu...
Sanırım gördüğü kişinin kim olduğunu bilmiyordu. Sadece eli için üzülüyordu...
Solucan diye düşündü...
İzler asfalt yoldan dışarıya doğru çıkıyordu...
Çok değil en fazla 50 metre ötede ise büyük bir kurt adam elektrikler saçıyordu ortaya...
''Ahh... Demek sen yeni alfa oldun... '' diye düşündü...
'' Yeni alfaların kendinden güçsüzlere güç örneği sergilemesi normaldir... yalnız sen yanlış kişiye çarpmışsın... hihihi... ''
Oturup mücadelelerini izlemeye koyuldu...
Mevcut durumunda çocuğun arkasını görebiliyordu...
''Çok sıkı... '' diye düşünmeden edemedi.
Kulaklarına kadar ısınmıştı bunları söylerken...
Çocuk ardarda yolladığı şok dalgalarının hedefine çarpmasını bile beklemeden yine o silahı çıkardı...
Neden bilmiyordu ama o silahın içinden çok büyük bir aura seziyordu...
Lakin daha o auranın nasıl bir şey olduğunu söyleyemiyordu...
Onların dövüşünü ve askeri kamuflaj içindeki sıkı kalçaları izlerken birden kendisini geçmişe nostalji yaparken bulmuştu...
Yine o evlendiği insandı...
Bir çok kez onun ile birlikte olmuşlardı..
İnsan sürekli bir çocuğunun olmasını istiyordu...
Bir ara kendisi de istemişti...
Lakin olması mümkün değildi...
Antik zamanda yaratılırken... İlk ataları kısır doğmuştu.. sonrasında ise bu laneti elde etmişti ve kısırlığı geçmişti.
Lakin insanlar ile birlikte olamıyordu...
Sadece vampirler ile birlikte olduğunda çocuk sahibi oluyordu...
Sonraki zamanlarda bu lanet bütün vampir ırkına geçmişti...
Hatta daha da ilerlemiş ve sadece safkan olanlar hamile bırakabilecek hale gelmişti...
Dişiler içinde durum aynıydı..
Sadece safkan dişiler...
(Özet geçicem şimdi bu yazar edebiyat yapayım derken kafa ütüledi. Diyor ki insanlar la sokuştuğumuzda çocuk falan olmuyor doğal prezervatifliyiz... Lakin vampirler ile yapınca oluyor. He sonradan fark ettim. Oda sadece iki safkan vampirin bir araya gelmesi ile oluyormuş... Hem zaten çocuk isteyen kim lan!! Memişlerimi ver yeter bana!! )
//ve beklenen açıklama gelmiş oldu böylece
Gözlerini bir kez kırptı.
Gördüğü manzara tüylerini ürpertmişti...
Yeni alfa bir anda çocuğun üstüne çıkmıştı ve ağzı ile sürekli çocuğu öldürmeyi amaçlıyordu...
İlk kez birisi için endişelendiğini hissetti...
''Hayır, hayır, hayır... Burada olamaz!! Daha o iş olmadan olamaz!! '' Diye kendisine mırıldanıyordu...
Sonra bir anda söylediklerini fark etti...
Bütün vücudu alev almıştı tekrar...
Şuan kendi ırkından birisi onu görse herhalde kahkahalar atardı...
Bir safkan vampir onun tırnağı olabilecek birisi için arzu duyuyordu...
Bunları düşünürken bir yandan da iyi ki olmuyor diye şükretti...
Tekrar gözlerini kırptı ve ana odaklandı...
Gördüğü şey karşısında ise...
Çocuğun omuzunu yakalamıştı ve sürekli kafasını sallıyordu...
Buradan kemiklerin kırılma seslerini duymuştu...
Sağ omuzunun bütün kemiklerini kırmıştı...
Kemiklerinin kırılırken ki sesi sanki kendi kemikleri kırılıyormuş gibi hissettirmişti.
Kalbinde bir acı meydana gelmişti.
Sinir kat sayısı tavana çıkmıştı.
Sebepsiz yere karşısında duran alfayı öldürmek istemişti...
Bir anlık sinir ve kontrol eksikliği ile varlığını ortaya çıkarmıştı...
Alfa direk olarak ona doğru döndü...
Varlığının gücü alfanın tüm sinir sistemine yayılmıştı...
Av ve avcı hemen rolleri kapmıştı..
Tıpkı demin çocuk ile alfa arasında olduğu gibi...
Alfa hemen neler döndüğünü anladı...
Hızlıca arkasını döndüğü gibi kaçmaya başladı...
Alfa koşarken kendisi de çocuğa doğru yürümeye başlamıştı...
Çocuğun söylediği ''Ahahah demek bıraktın beni... Öldürseydin bari!! '' sözler içinde büyük bir hayranlık uyandırmıştı...
Yanına doğru yaklaştı ve ensesinden tutarak doğrulmasını sağladı...
Gördüğü manzaraya alışkın olsa bile hiç çalışmamış midesinde bulantı hissetmesine neden olmuştu...
Sağ omuzu tamamen kopartılmıştı...
Boynuna kadar olan kısmı yok olmuştu...
Kırılan kemiklerin izleri ve koparılan kemiklerin yokluğu hemen belli oluyordu...
Damarları dışarıya doğru fırlamış ve kimi damarlardan siyah bir sıvı dışarıya doğru dökülüyordu...
Bu sıvının kan olmadığını çok iyi biliyordu...
Lakin ne olduğunu da bilmiyordu...
Merak içinde ne olduğunu düşündü...
Serçe parmağında ki tırnak ile siyah sıvıya dokundu ufacık bir parçası tırnağına yapışmıştı...
Tırnağında ki sıvıyı ağzına götürdü ve yaladı...
Dilinde oluşan şeyin ne olduğunu çok iyi biliyordu...
Hemen geri tükürdü...
Yoksa olabilir miydi?
Emin değildi henüz...
Tam o sırada ''oturmam gerek...'' diye güçsüz bir ses çocuğun dudakları arasından dışarıya taştı...
Sanki onun varlığını hissetmiyordu. Sadece kendisi ile konuşuyor gibiydi...
Hızlıca kafa salladı ve çocuğu bir ağacın dibine oturmuş bir pozisyonda yere bıraktı...
Çocuğa biraz kızmıştı...
Varlığını nasıl hissedemezdi!!
O ki...
Lakin fazla sürmedi kızgınlığı acıma ve koruma duyguları sinirini tamamen yok etmişti...
Hızlıca kafasını salladı ve koparılmış omzunun bulunduğu alana geri döndü...
Kol ile birlikte duran omzu ellerine aldı ve çocuğun yanına geri döndü...
Omzu çocuğun yanına bıraktı.
Çocuğun şuan ki surat ifadesinde mutluluk okunuyordu...
''İlginç...'' diye düşündü...
Çocuğun dudaklarından ise...
0 yorum :
Yorum Gönder