DD-Bölüm 4- Deldi Geçti!!
Selam millet bir önceki bölümden hatırlayacağınız üzere Mete yine burada!! Konuya geçmek gerekirse ben artık bir zombiyim…
Evet yanlış duymadınız artık bir zombiydim…
Aklımda sadece şu soru oluştu… ‘’Eğer zombiysem… o zaman kafamı özellikle korumam gerekir değilmi ? ’’
Yanıt bedenimden istemsiz olarak gelmişti yanıt dediysem iç güdü millet o robotik sesten bahsetmiyorum. Cevap ise kısa bir ‘’evet’’ idi.
Pekala ana geri dönelim gözlerimi açtığımda ayakta idim ve güvenlik kapısının açılış sesini duydum.
Bu sırada ise meraklı gözler ile koluma baka kaldım.
Çünkü kolum da büyük bir parça et yok olmuştu lakin bir damla kan bile akmıyordu. Üstüne acıtmıyordu da.
Sanırım bunun [[ Kansızlık ]] adlı beceri ile bir alakası var…
Güvenlik görevlilerinin bulunduğu kulübenin odası tamamen açıldı ve içeriden ne zaman görsem onaylamış olduğum güzellik abidesi ‘’Gizem abla’’ ortaya çıktı.
Peki millet şimdi kızmaya gerek yok elbette ki bütün kızları seviyorum ama… Sanırım olgunları tamamen başka bir boyutta
Ne olur dövmeyin... !!
Ehe… tamam döven olmadığına göre olaya devam edebiliriz.
(DN: Yazarın pisikolojik sorunları olduğunu düşünmeden edemiyorum :D )
Gizem kapıdan dışarı çıktı ve doğrudan bana baktı.
Normal şartlar altında gözlerine bakmaya doyamadığım olgun çıtırın bakışlarında görebildiğim tek şey vardı.
Ne bu bilmek ister misiniz… Tamam tamam söylüyorum
Korku!
Evet tahmin edenlere benden bir dal Marlboro tahmin edemeyenler üzülmeyin size de sıra gelecek…
Zihnimde toparladığım cümleleri dudaklarıma dökmeye çalıştım. Toparladığım kelimeler ise şunlardı ‘’Gizem abla ne oldu? Bana neden öyle bakıyorsun? ‘’
Evet bunu dudaklarıma dökmek istiyordum. Hatta cesaret bile ettim ve döktüm…
Sonuç ise ne oldu millet? Haydi çekinmeyin tahmin edin bilene bir dal Marlboro benden hediye gerçi ölü birisinden olacak ama idare edin…
Bilenler için sigara yolda teşekkürler evet ağzımdan sadece ‘’HIIIRRR’’ diye ses çıkarabildim. Yani söylemek istediğim 8 kelime idi ama çıkan şey bir sözcük bile olmadı mı?
Ne oldu lan haline konuşsana lanet olasıca ağız!!
Bunları düşünürken aradan 5 saniye falan geçti sanırım. O sırada Gizem abla belinde ki cop u çıkarmış ve bana doğru yürümekteydi…
Sonrasında kafama dank etti…
Bir saniye ben şuan Zombiyim değil mi?
İyide ben konuşamam ki!!
İçimden yine bastım bir uzun küfür…
*Tınn*
[[Yetenek Öğrenildi: ‘’Sakinlik’’ ]]
[[ Sakinlik: Vücudunda gerçekleşen değişikler ile e yapacağını şaşırıp ortalığa bir anda saldırmaya çalışmadın ve zihnini berrak tutarak ortamı inceledin… Bu yüzden bundan sonraki olaylara daha sakin bakmaya başlayacaksın Seviyesine göre sakinlik oranı değişir şuan ki mevcut seviye 1 ]]
Buda ne lan!!
Şu an gözlerimin önünde kafam patlamak üzere hem de delicesine onu arzulamak istediğim kadın tarafından (Küçüklerim lütfen arzulamak kelimesinin ilk etapta sözlük anlamların bakınız)
Bir saniye bedenim neden bu kadar karşıda ki kişiyi önemsiz hissediyor…
İnanın bende bilmiyorum sadece şunu söyleyebilirim…
Bu insan biraz sonra bir zombiyi yani beni öldürecek peki ya bu benim sonum mu olacak?
(Bu ne lan klişe muhabbet kendimden daha demin nefret ettim. Başından beri bu hikaye benim üzerimde yoğunlaşmadı mı? Nasıl oluyor da sadece 4. Bölümde hayata gözlerimi ikinci(!) kez yumuyorum )
Vücudu bana yaklaştıkça içimde biriken bir türtünün beni zorladığını hissettim.
Sanırım buna vahşi yaşam kuralı deniyor ‘’Öl yada öldür!!’’ değil mi?
Ah Kumo-chan şimdi seni daha iyi anlıyorum…
Ağzım kendiliğinden açılmıştı onun dışında vücudum emirlerimi beklemeye devam ediyordu.
Evet yalan yok korkuyorum
Hem de altıma s*çacak kadar…
Ama aynı zamanda burada daha yeni doğmuşken hem de istediğim şey gerçek olmuşken bir anda tekrar ölmek istemiyorum!!
Sırf bu dürtüler bile hareketsiz olarak 45 saniyedir duran bedenimi harekete geçirdi.
Lakin bir salyangoz ile aynı hızda…
Şimdi anlamaya başlamıştım…
DD’ nin rehberlerinden birisinde şunlar yazıyordu
‘’İlk seviyeler de insanlar ile karşılaşırsanız ya tüymeye çalışın yada toplu olarak saldırmayı deneyin unutmayın bu topluluğun parti ile alakalı olmasına bile gerek yok. ‘’
İyi de benim ne kaçabilecek imkanım nede topluluk olarak saldırabileceğim bir ortamım var peki ben ne yapacağım ?
Kafamın içinde çalan çanlar (g*t korkusundan ) eşliğinde zombilerin genel özellikleri aklıma geldi…
‘’Peki hız olarak zayıf bir ırkız güç olarak orta-yüksek arasındayız peki ya dayanıklılıkta ? işte o zaman kafaya almadığımız sürece katır gibiyiz..’’
Şimdi konumuzun bununla ne ilgisi var diyen arkadaşlara sesleniyorum az sakin olun sizde benim gibi zombi olup üstüne kafanızı patlatacak bir cop tarafından tehdit edilseniz sizde bunları düşünür plan yapmaya çalışırdınız…
Sonuçta daha alışma aşamasındayım. Değil mi?
Buldum!!
Her ne kadar bacak hızı olarak zayıf olsam da… Kol hızımın oldukça iyi olması gerekir yoksa şu genelde gördüğünüz maymun benzeri miskin canlılara benzerim ha bu arada o hayvan koala değil
Gizem ablanın hatırladığım kadarıyla boyu benden yaklaşık olarak 10 santim kısa ama bunu en son gördüğüm yerde söylersek muhtemelen kimse inanmaz…
Çünkü zıplamış ve elinde tutmuş olduğu copu kafama indirmek için omuz hizasına getirmişti.
Tanrım (Hala oradaysan ortaya çık da az yardım et) sadece kolumu kullanmam gerek değil mi ?
Zaten parçalanmış olan kolumu kafa hizasında yukarıya kaldırdım ve boğazımdan yüksek sesli bir hırlama çıktı (Tamam o kadar da yüksek değildi yani bir kurt uluması kadar olmadığı kesin)
Sanırım kafa hizasına kolumu çıkarmam iyi olmuş yani kısmen…
Neden kısmen diye sorarsanız… Kolumdan dışarıya bir kemik fırladı…
Bunlar olurken bile sadece düşündüğüm kırılmış olmasıydı…
Acı hissetmiyordum.
Bu iyi bir şey ama zombilerin en büyük zaaflarından birisi de aynı zamanda bunu biliyordum. O yüzden böbürlenmeye gerek yok ama
Bir şey işte o beni böbürlendiriyordu.
Mükemmel derecede kaldırdığım kolum sadece cop un saldırısını engellememiş aynı zamanda gömleği ile de buluşmuştu. Yani esasında elim göğüsünden içeri girdi demem daha doğru olur…
Hani bir anime vardı Dünya ya meteor düşecek iken ansızın bir kahraman çıkagelir ve meteorun tek yumruk ile parçalara ayırır…
(DN: Bildimmm bildim ben o kahramanı :D bilmeyenler araştırsın azcık herşeyide bizden beklemeyn ya +olarak dal marlboromu da isterim yani sen yürüyerek getir ben o zamana kadar sigaraya başlamış olurum herhal)
Aynen öyle bende kendimi o şekilde hissetmiştim…
İçimden ‘’DELDİ GEÇTİİİ WİHUUU!!!’’ diye bağırmıştım.
Bu benim bir zombi olarak öldürdüğüm ilk insan idi….
0 yorum :
Yorum Gönder